ankara idrak turu

son günlerde hep bunu dinliyorum. güzel şarkı güzel yorum. bir de şükriye tutkun'un söylediği hali var. şükriye tutkun hep güzel şarkıları söyler zaten. kötü de söylese, seçtiği şarkı güzeldir. güzel şarkılar kendisinin tekelindedir sanki.

ankara'yı anlamak istiyorum bu aralar. daha doğrusu ankara'yı seven insanları anlamak. sanılmasın sakın, izmirli bir insanın kibriyle soruyorum bunu. hele de bu aralar izmir ile maddi manevi tüm bağlarımı koparmışken buna asla kalkışmam. ankara'yı anlamak istiyorum, bir insan ankara'yı neden sever onu anlamak. ankara'ya bir idrak turu düzenlemeliyim belki de. defalarca gittim, hep birileri vardı yanımda, asıl mesele birilerinin olması değil, birileri hep olur, olsun da zaten. hep bir şeyler için gittim ankara'ya öyle avare avare dolaşmaya değil. bu sebeple sanırım ankara için çok hatıram var anlatabileceğim ama resmedebileceğim tek fotoğraf yok hafızamda. oysa kasvetli şehirleri severim ben. kimse ne yapmam gerektiğini söylemesin ankara'ya idrak turumdan önce, evet evet buna ihtiyacım var. ne yapacağımı söylemesin, sadece elimden tutsun ve desin ki al burayı sen seveceksin. izmir'deki fransız kültürün arkasındaki sokağı sevdiğin gibi ya da moda'daki herhangi bir sokağı sevdiğin gibi seveceksin. sonra ben o sokağı seveceğim. ve beni bira içmeye götürecek. al diyecek bu barı seveceksin, kadıköydeki barları sevdiğin gibi seveceksin, alsancaktaki barları sevdiğin gibi. sonra ben bir şey sormalıyım, ensemble galatia'yı bugün dinlemenin bi yolu var mı diye. bunu da başarırsam, idrak turum biter sanırım. ben o şehri severim.

ankara bunu hakediyor olmalı. benim için tamamen tesadüfen bu kadar özel olan bu şehir, bunu hakediyor.