belli belirsiz nesne

işten çıktım koşarak bu yazıyı yazmaya geldim (evet yarış atı olarak çalışıyorum ve işim koşarak çıkmak), ne yazacağım hakkında bir fikrim yok halbuki.öylesine yazayım işte. dolmuşta aklıma bi kaç şey gelmişti, şimdi hiç bi şey yok. daha sık yazmalısın falan diyenler oluyor. evet evet oluyor öyle şeyler. ama gitti mi gelmiyor yazacaklarım. leyleklerin falan bebek getirdiği olmadığı gibi yazma yetisi de getirmiyorlar. kadıköy rıhtımda eski bir renault 12 gördüm. sarışın bir kadın kullanıyordu, cep telefonuyla konuşuyordu sağdan ufak ufak seyrederken. çok seksi geldi gözüme. oysa ki bu 35 plakalı arabadaki kadın menderesin bir köyündeki babasıyla yağmur yağarsa talan olacak sebzeler hakkında konuşuyordu. oysa ki kadın babasına hasadı sigortalatalım demişti. bunun neresi seksi allasen. kadının telefonu beyazdı. saçları sarı ve arabası kırmızı. kadıköyde 35 plakalı renault12 süren sarışın kadın. seni seksi kılan ne bir türlü çıkamıyorum işin içinden.

okuyan çok önemli bir bilgi vermek üzereyim. kediler en büyük manüplatörlerdir. bunun üstüne biraz düşünün. hak vereceksiniz.

sarı taksi dolmuşlar oluyor ya hani istanbulda nerdeyse her ilçede varlar. işte onla üsküdardan kadıköye seyrederken numune taraflarında selimiye spor kulubü var 1945 yılında kurulmuş. küçük bir baraka gibi bi yer. görünce romantik futbol sevgim aklıma geldi. futbolun romantik olduğunu düşünmüyor olabilirsiniz ancak kendi mitlerini yaratan her şey nostaljiktir ve nostalji her daim buğulu bir romantizm taşır. bu sebeple optik başkanı hiç bilmeden çok sevdik be abi diyebileceğine inanırsınız. şimdi muhtemel ki o barakanın içinde bir kaç tane siyah beyaz foto ve mahallenin en has abilerinin yetmişlerin sonunda çekilmiş şortlu fotoğrafları vardır. muhtemelen önemli bir maç öncesinde ve ya kupayla birlikte. fotoğraf çekmek eskiden anlamlıydı. şimdi her şey kolaylaşınca o da değerini yitirdi. ekonomi ilmi çok farazi olmakla birlikte, çok temel insanlık gerçeklerine değinir.arz ve talep insanlık gerçeğidir. ve neoklasik modellere olan öfkemi her zaman dile getirebilirim. selimiye spordan aha eski kuluplerin olduğunu da düşününce yanmış fotoğraf filmlerinin ne kadar uzun süredir doğada bulunduğunu varın siz hesaplayın.

hamiş: aşağıdaki karikatür yüzü suyu hürmetine videoyu vimeodan ekleyim dedim, sonra vimeoya hiç girmediğimi fark ettim. girdim search kısmına kazım koyuncu,kazim koyuncu, ncais birapa, nçais birapa yazdım. bi sonuca varamadım. ee sonra sonra da çıktım.

hamişiki: ee sonra sonra da çıktım deyince aklıma şu karikatür geldi. gençken çok gülmüştüm gene olsa o kadar gülmem çünkü biliyorum.