çünkü ona en çok mor yaraşırdı ve güzeldi

bugünlerde sentetik maddeleri seviyorum. bana seni hatırlatıyor. gözümün önüne kadar getiriyor yokluğunu oturup şiir falan okuyorum sana, kimse yadırgamıyor. seni kimse yadırgamıyor. kimseler karışmıyor. senin aslında orda olmadığunu söylemiyor. sentetik maddeleri seviyorum bugünlerde. içinde sen oluyor onların ve sana olan herşeyi tetikliyor. o tetik hariç, hani kafana dayayıp çektiğin silah var ya, işte onun tetiği. dün bir kadına neden türk yazarlar intiharı pek tercih etmiyor sordum bir an düşündüm bir kaç isim dışında aklıma kimse gelmedi. sen de gelmedin, yazmayı hiç sevmezdin. oysa yazmalıydın. kafandakileri dışarı atmalıydın daha sonra koltuğun üstüne bırakırdın. silahla öldürmeyecektin kendini morospu. daha şunun şurasında tarihi bir kaç yüz yıla dayanan bir şeyle her daim yanında taşıdığın karizmanı çizdirmeyecektin. cenazende alkolik baban allah ölümün de usturuplusunu versin derken haklıydı ve sen tam babanın kızıydın usturupsuz. laf aramızda herifçioğlu seni gömdükten en çok üç saat sonra bir büyüğü daha gömmüştür. ve adım gibi eminim morospu karı, o ağlamaz dediğin herif ağlamıştır.